Nükhet Duru, içimdeki sesin sanatsal çığlığı

Nükhet Duru olmasaydı, bir yanım eksik kalır, hayatı eksik yaşardım. Çünkü müzik benim için en önemli varoluş unsuru. Çünkü en güzel ifade biçimi bana göre müzik. Ve ne yazık ki ses aralığım çok dar olduğu için de şarkı söyleyerek kendimi ifade edemiyorum. Müzikle ifadenin binbir yolu var ama hiçbiri bana uymadı. Bazı sanatçılar neden müzik enstrümanı çalmıyor diye düşünebilirsiniz ama sesten daha güzel bir enstrüman olamaz. Yapım gereği sağlam bir alt yapısı olduktan sonra her tür müziği dinlerim, hatta araştırmacı yapımdan dolayı her tür müziği dinlemekten başka seçeneğim de yok. Her dinlediğim müzikten tatmin olduğum bir nokta yakalamasını da bilirim. Hiç kimsenin etkisinde kalmadan da müzik dinlerim. Ama bütün dünyanın müziklerine kapım açık olmasına rağmen, Nükhet Duru tek değişmezim. Çünkü Nükhet Duru bana göre sadece şarkı söylemiyor. Benim yapamadığımı yapıyor, söyleyemediğim şarkıları söylüyor, bir nev-i benim yerime şarkı söylüyor. Eğer şarkıcı olsaydım, ikinci bir Nükhet Duru olmaktan başka bir seçeneğim yoktu. Çünkü içimde aynı onun gibi şarkı söyleyen bir Nükhet Duru var. Başka bir açıklaması yok Nükhet Duru'yu çok sevmemin. Bazı arkadaşlarım benim Nükhet Duru sevgimle dalga geçer "kendini Nükhet Duru zannediyor" diye. Belki de öyledir. Çünkü, içimdeki sesin dışarıya sanatsal çığlığı Nükhet Duru.