Nükhet Duru'yu dinleyince müzik adına ne varsa unutuyorum!

Nükhet Duru albümlerini çok dinliyorum tahmin edebileceğiniz üzere. Mesela bir albüm seçiyorum. "Ama bunu çok dinlemiştim. Ya dinlerken aynı heyecanı duymazsam" diye de korkuyorum. Albümü dinlemeye başladıktan sonra heyecanımdan hiçbir azalma olmadığı gibi, sanki ilk defa dinliyormuş gibi olup, daha fazla heyecan duyuyorum. İnsan müzik dinlerken heyecanlanır mı diyebilirsiniz? İnsanın ifadesiyle birebir örtüşüyorsa bu tarz, ses, yorum, melodi... öyle bir heyecanlanır ki.

Bugün  sabah kalkınca "Bir Nefes Gibi" albümününde karar kıldım. Ne diyebilirim ki "muheteşem ötesi"nden başka. Ben şarkılar, eğer iyi çalınıp söylendiyse, dokunulmaması taraftarıyım ama yorumcu denilen sanatçı, en asil yoruma sahipse, onun yorumunu her dönemden duymak istiyor insan. Tamam ses kendini muhafaza ediyor ama yaşamın insana kattıkları, ifadeyi daha da mükemmelleştirebilir. İşte ben Nükhet Duru'dan bütün albümlerini senfonik bir düzenlemeyle, senfonk dev bir orkestrayla, hem de canlı olarak kaydedilmesini o kadar çok isterdim ki. Ben Nükhet Duru olsaydım bu ses ve yorumla, müziğin kitabını bile yeniden yazdırırdım ayrı mesele de... Çünkü ben Nükhet Duru'yu dinleyince müzik adına ne varsa unutuyorum!

Albümü dinlemiş ve albümden bahsetmişken, Nükhet Duru denilince hep aklıma bu kapak görüntüsü geliyor. Bayılıyorum bu görselliğe. Söyleye-söyleye de dilimde tüy bitti ama, bu albümler, özellikle ilk üç albüm (Bir Nefes Gibi, Melankoli ve VI) albümleri mutlaka basılmalı CD olarak. Hatta plak olarak. Diğer iki kült albüm ( '81 ve Aşıksam Ne fark Eder) birlikte ve bir şarkı eksik de olsa CD olarak yeniden basıldı. Düşünüyorum bazen, Al Kocatepe ile çalışması çok iyi olmuş Nükhet Duru'nun ama keşke Ali Kocatepe'nin firmasından çıkmasaymış bu albümler. Ne zamana kadar yeniden basmadan elinde tutacak ki bu albümlein telif haklarını. Ver Hakan Eren'e bak nasıl bastırıyor. Lütfen biraz saygı Nükhet Duru'ya.