Nükhet Duru - Nadide

Nükhet Duru'nun en ihmal ettiğim albümü "Nadide"yi alıcı kulağıyla dinledim bu gece. Çok sevdim. Yeni albümünü beklerken "Nadide" özlemimi hafifletecek nitelikte bir keşfediş oldu. Nükhet'in "Duru" sesini kendi müzik kültürümüz alaturkada dinlemek bir çağlayan gibi insanı dünyanın gailesinden uzaklaştırıyor. Sanki Endülüslü bir kadın alaturkayı keşfetmiş de, kendi kültürümüzü sıradanlıktan kurtarıp daha dinamik bir şekilde yorumlayorak bizi de o heyecana dahil ediyor.

Bakmayın siz Naim Dilmener'in Nükhet Duru'nın Türk Sanat Müziği söylemesine karşı çıkmasına. Hayata farklı pencerelerden bakmakla insan hiçbir şey kaybetmediği gibi, şu kısacık ömürde gözü açık gitmez insanın en azından. Herkesin her şeyi deneme mecburiyeti yok ama denemek isteyenlerin denemesine de engel yok. Hayranlarını, dinleyicilerini memnun etmekse manevi hediyesi Nükhet Duru'nun.

İnsan görmek isteyince güzellikleri görebiliyor. Yeter ki insan alışkanlıklarından sıyrılabilmek için biraz gayret sarf etsin. Gecenin ilerleyen saatlerinde bu "Nadide" albümü keşfetmek yoktan var olmuş bir mucize gibi geldi bana.

"Endülüste Raks" başkaları tarafından da güzel yorumlanmıştır ama Nükhet Duru'nun Latin ruhuyla tam anlamıyla bütünleşiyor.