"Nükhet Duru'nun en çok sevdiğim şarkılarının bir listesini yapayım" diyorum, en çok sevdiğimden en az sevdiğime doğru ama içinden çıkmak ne mümkün. Liste olmuş mu 200. Tabi dinlerken beni paramparça eden belli başlı şarkıları var ama, diğerlerini dinlerken de hiç birbirinden aşağı kalmadıklarını görünce işin içinden çıkamaz hale gelip listeyi bozuyorum. Zaten her duygu çeşidine hitap eden onlarca Nükhet Duru şarkısı olunca, hangi ruh halindeysen, o moda uygun şarkıyı daha çok seviyorsun.
Ruh haline uygun bir albümü müzikçalara koyuyorsun, mesela "Melankoli"yi ve duygudan duyguya geçip tamamlanıyorsun ama tadına doyamayıp sürekli başa alıp tekrar-tekrar dinlemek zorunda kalıyorsun. "Ben Gene Sana Vurgunum"u dinliyorsun, yaşamın odak noktası haline getirdiğin kişi yüzünden bitap düşüyorsun ama patlamaya hazır hale de geliyorsun bu süreçte. Şarkı işte senin biriktirdiklerinle yüzleşmeni sağlıyor, darmadağın ederken bir anlamda da rehabilite ediyor. "Anılar"ı dinleyip geçmişinle hesaplaşıyorsun ve yüzünün akıyla çıkıyorsun bu geçmişten, hesaplar borçsuz kapatılıyor. "Harp ve Sulh"ü dinleyince duyarlılığın artıyor, "Bir İnsan Doğdu"yu dinliyorsun, hayatı kendimizin şekillendirebileceğini öğreniyoruz, "Cambaz"ı dinliyorsun, hayatın iyisiyle-kötüsüyle sana verilmiş bir şans, en güzel hediye olduğunu anlayıp hiç şikayetçi olmuyorsun olumsuzluklardan. "Melankoli"yi dinliyorsun, hayatın gerçeklerinden kaçılamayacağını idrak edip karamsar halinin bile tadını çıkarıyorsun, "Haykırıyorum" u dinliyorsun, aşk acısıyla yüreğin dağlanıyor ama aşkı asil ve yüce bir şekilde hissediyorsun yüreğinin en derinlerinde. "Yıldızlar"da kendini daha sağduyulu hissedip, hayata karşı daha objektif oluyorsun ve evrenin bir parçası olduğunu anlıyorsun, güçlüsündür artık velhasıl. "Hayat Umutla Başlar"da daha olgun hissediyorsun artık kendini ve umudun hayatın sonuna kadar devam etmesi gerektiğine inanıyorsun. Hayata daha pozitif, daha sevgi dolu bakıyorsun. Belki de Nükhet Duru'nun en yapıcı şarkısı. Bunları sözlere dayanarak söylemiyorum. Gerçekten şarkının melodisi, düzenlemesi ve Nükhet Duru'nun yorumuna yansıttığı duyguda hissediyorsun bunları. "Bir Daha Asla"yı dinliyorsun ve "Oofff" diyorsun sanki sana doğru yolu gösterecek filozofla karşılaşmış gibi. Güven duyuyorsun kendine. Çünkü hayattan şikayet etmek yerine ders olarak algılıyorsun onu. Mutluluk hedef değil, yaşam yolunda deneyimlenen güzellikler, hatta kötülükler.
Bütün şarkıların ortak tarafıysa, hayata hep pozitif bakması, sevgiyle, umutla bakması. Tabi senin böyle algılamak istemenin de payı var. Hayat nasıl bakarsan öyledir çünkü. Önemli olan duyguyu, müzik gibi duygu araçlarını güzel bir hayata aracı edebilmek
Bunlar bir albümünün hissettirdikleri sadece. Gel de "şu şarkısı daha iyi" de. Çünkü Nükhet Duru şarkılarında kendini keşfediyorsun, gerçeklerle yüzleşip hayatı öğreniyorsun. İnsan bir parçasını diğerinden ayıramacağına, bütün duygular yaşanacağına göre, Nükhet Duru şarkılarını toptan sevmekten başka seçenek var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder