Yıl 1973, Bebek Maksim Gazinosu.
İkinci fotoğrafta göreceğiniz gibi adımın henüz ‘Nüket Duru’ diye yazıldığı günler.
Fatma Girik çok ünlü tabii, arka arkaya filmler çeviriyor, bütün ülke Ezo Gelin’e bayılıyor. Üvertür olarak çalışmaya başlayacağım gazinoda kendisinin alt kadrosunda olduğumu öğreniyorum. İlk iş akşamı erkenden gazinoya gidiyorum, o da orada. Meğer işlere, setlere hep erkenden gelirmiş. Büyülenmiş gibi bir köşede seyrederken sesleniyor bana ‘kız sen gel benim odada giyin, sizin oda pek küçük’
Onun odasında Fatma Girik, benim Fato’m oluyor. Ömür boyu sürecek dostluğumuz gazinonun arka odasında başlıyor. Aynı yıl birlikte bir filmde oynuyoruz, adı Dağdan İnme. Oynuyoruz dediysem o oynuyor da, ben bulunuyorum orada, kendisinden torpille ve dekordan hallice bir görevle v😅 Çekim aralarında habire köfte ekmek yiyorum, o günlerden mütevellit ‘Köfteci’ diye isim takıyor bana. Son güne kadar her konuşmamızda ‘Köfteci’ diye sesleniyor. ‘Köfteci naber, köfteci, kahveye ne zaman geleceksin?’
Canım Fato’m, gözümün Nuru Fato’m, tanıdığım en harbi, en sözünün eri insandın, varlığına, dostluğuna şükür ve son ayların hasretiyle yolculuyoum seni. Memduh Abi’ye, en büyük aşkına kavuşuyor olduğun tesellisiyle… Devrin daim olsun arkadaşım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder