Nükhet Duru İçimdeki Tanrısal Ses!

Nükhet Duru hayranları Nükhet Duru'yu neden sevdiklerini anlatmaya devam ediyor. Deniz Bulutöte Nükhet Duru'yu ilk çıktığı günden beri heyecanla takip edenlerden. Sizlerin de mektuplarınızı bekliyoruz. Adresimiz halilkandok@mynet.com.

Bir Pazar sabahıydı. Radyoda plak yarışı henüz bitmiş, ardından başlayan "Sizin İçin Seçtiklerimiz"de tuhaf bir şarkı çalmaya başlamıştı. Operacı desem değil (Arya gibi söylemiyordu çünkü), Fecri Ebcioğlu'nun yazdığı Türkçe sözleri yorumlayan bir Frenk şarkıcı desem hiç değil (Türkçesi pırıl-pırıl); Ama olağanüstü bir kadın sesi. Stereo bile olmayan emektar radyomuzdan büyülü notalarla süzülüp geliyordu. Tuhaf bir şarkı diyorum, çünkü altyapıda alışageldiğimiz şıkır-şıkır pop sound'u yok, büyük müzik dehası Timur Selçuk'un senfonik, zengin alt yapısı var; O zamanın tabiriyle Türk Hafif Müziği de değil yani. Ama kadın sadece söylemiyor, şarkıyı yaşıyor, yaşatıyor sanki. Yoksa bir tiyatro oyunundan canlı mı kaydedilmiş diye soruyorum ablama, o da değil. Kaydın sound'u mükemmel çünkü. Neyse imdadıma spiker yetişiyor şarkının sonunda; "Nükhet Duru'dan 'Beni Benimle Bırak' ı dinlediniz" diyor. Türkiye'nin en büyük balad yorumcusuyla tanışmam bu.


Ardından "Canım Yandı" arkadaşlarımın yaşgünlerinde tepindiğimiz bomba gibi bir şarkı olarak ortay çıkıyor. Derken "Cambaz"... Şarkının sözleri beni hep ağlatıyor; Kızların neşesi, delikanlıların bayram etmesi, cambazın hayat gibi ip üstünde gidip gelmesi...

"Cambaz ip üstünde oynuyor, cambaz ip üstünde ağlıyor. Hayat ip üstünde geçiyor, hayat her an gidip geliyor.

"Güneş", "İki Gözyaşı", "Gerisi Vız Gelir", "Bir Nefes" gibi emsalsiz, insanı alıp-götüren, geri iade ettiğinde de kendinizi bambaşka bulduğunuz sözle müziğin inanılmaz randevusu yapıtlar, hemen sonra eşsiz bir kadın vokali eşliğinde hem de.

"Güneş kendi köşende, cılız zayıf kediler gibi, güldürmüyor, güldürmüyor, güldürmüyorsun..."

"Karanlık bir gecede ışık yanacak, seven iki insan buluşacak koskoca deryalarda..."

"Neler görüp yutkunmuşum, yalnız kalıp bir başıma yaşamayı öğrenmişim... Gerisi vız gelir bana..."

"Hayat var gücünle yaşamaktır arkadaş..."

"Bir mektup yazdım sana, bir ömür, bir hayat, kendimi gönderdim içimde sevgilim..."


Ardında Eurovision Türkiye elemelerinde bir bomba daha patlatıyor kadın "Anılar" diye. Ama nedense bu nefis besteyle değil de, Modern Folk Üçlüsü'yle seslendirdiği "Dostluğa Davet"le finale kalıyor. Nedenini çözemiyorum ama üzülmüyorum da. Çünkü aynı kadın "Melankoli", "Harp ve Sulh", "Ben Gene Sana Vurgunum" ve "Yıldızlar" gibi şarkılarla devam ediyor bu eşi benzeri olmayan masala;

"Bir tarafta tüfekler, bir tarafta çiçekler, ezilen çürüyen çiçekler..."

"Gülmeyin halime kardeş yıldızlar... Aydınlığı bulmak için bakışım..."

"İtilmiş, tekmelenmişim...Doğduğum günde yanmışım.... Yalnız sana Güvenmişim... Ben gene sana vurgunum..."

"Hafif bir sızı isterim, ağrılar sancılar gelir... Beni sarar melankoli..."


Hemen benim canım babacığıma acil sipariş; Sanatçının "Bir Nefes Gibi" ve "Melankoli" albümlerinin ikisine birden sahip oluyorum o yaz. Sonrası artık koyu bir hayranlık. Her iki albümü de günde beşer defa dinlemeden yapamıyorum. Kendimi çözemiyorum da aslında. O dönemin "diğer büyüklerini" de çok beğenmeme rağmen, onların plaklarını hiç dinlemiyorum bile. Tek kanal TRT'de Duru çıktı mı her şey anlamını yitiriyor; Tıpkı "Kulis" şarkısındaki gibi, koskoca bir senfoni, fırtına gibi çıkıyor çünkü. (Kırmızı yeşil ışıklarda koskoca bir senfoniydi O...) Shirler Bassey, Barbara Streisand ve Mirelle Matheiu'da bile bu ihtişam yok! Öte yandan "Al Beni de Yanına"da anlattığı kırık aşk hikayesi, bu ülkede anlatılmış tüm aşk hikayelerinden daha sıcak, temiz ve içten...

"Al beni de yanına, çok alışmışım sana... Bırakma beni burada, yalnız başıma...Bomboş insanım, sen olmayınca, hayat yolunda..."


Bir sonraki başyapıtı, "Nükhet Duru IV" albüm ismiyle geliyor. Albümde yer alan parçaların bir tanesini bile atlayamıyorsun dinlerken ama "İyi Oldu Gelmediğin" bir başka;

"Bu yol korkaklar için değildir... Bu sulardan her babayiğit içemez... Bu köprüden benim diyen geçemez... İyi oldu gelmediğin..."

"Deprem" ilk aşkıma denk geliyor. Ne var-ne yok yıkıp geçiyor. Oluk-oluk duygularla aşk; İhtiras ve kıskançlık, korkunç bir heyecan dalgası; Hepsi içime saçıldı.

Öte tarafta Ajda "Ya Sonra" diye haykırıyor, Sezen "Gölge Etme" diyor, Nilüfer "Hey Gidi Günler"le fırtına gibi esiyor. Hepsi de olağanüstü sesler ve şarkılar gerçekten de ama "Nükhet Duru IV"ü pikaba koyup "Benimsin Diyemediğim" diye başlar başlamaz akan sular duruyor.

"Dik yamaçların selisin, sen benden daha delisin... Şimdi kimlerin kulusun, başını eğemediğim?"

Bu kadarla kalsa iyi. Albüm "Çakır", "Büyüme Çocuk", "İsyan Ettim Hayata", "Sanki Değişmiş Gibi" diye Türk Hafif Müziği'nin en senfonik, en derin yapıtlarıyla devam ediyor.

"Geniş meydanlarda yakılır çıra, Çakır nazlı-nazlı dokunur defe..."

"Büyümeye özenme çocuk, insanlar büyürken küçülürler... Üstleri temizlendikçe içleri kirlenir... Para denir, şöhret denir, aşk denir... Bütün iyilikler menfaatlerde erir...

"O eski sevgililer, hani nerde o aşklar? İsyan ettim hayata, takvimlerin yaprağına..."

"Oda mı soğuk, ellerin mi? Sen misin herkes gibi yalancı gülümseyen? Sanki değişmiş gibi..."

Duru'nun yorumculuğu gittikçe büyüyor, eşsize tırmanıyor bu albümde. "İsyan Ettim Hayata"da 4-5 oktavlık ses aralığında "Gerçek diva benim" diye çığlık-çığlığa haykırıyor sanki. Yıllar sonra "Dolunay" ve "Endülüste Raks"ta yaptığı gibi. (Mariah Carey'de kimmiş dercesine)


Arkadaşlar bazen bana sorarlar "Bu kadar koyu hayranlığının sebebi ne?" diye. Daha ilk albümüyle Türkiye'de üretilmiş en iyi pop müzik albümüne imza atan gerçek bir ses ve yorum virtüözüne hayran olmamak nasıl mümkün olabilir ki, söyleyin" demekle yetinirim sadece. Sözüm tabii ki bu bas-bas bağıran ancak yine de kalp gözüyle bakanların görebileceği gerçeği görenlere. Elbette bu en muhteşem üç albümdeki diğer isimlerin, sanatçının başarısındaki paya değinmeden geçmek olmaz. Cenk Taşkan, Mehmet Teoman, Ali Kocatepe, Timur Selçuk, Onno Tunç, Osman İşmen, Sabahattin Ali ve diğerleri. Hepsi de dallarının en iyileriydi. Ama söyler misiniz bana? 35 yıldır bu ülkeye Nükhet Duru gibi bir yorumcu daha geldi mi? Bu denli içten, sade, derin, sıcacık, yürekten bir ses ve yorum dünyada kaç ses sanatçısında var sorarım size.


"Nükhet Duru 81", "Aşıksam Ne Farkeder", "Benim Yolum", "Geberiyorum", "Mühür", "Bana Rağmen", "Gümüş", "Al Gönlümü Diyar Diyar Sürükle", "İki hayat" ve daha pek çok çalışmasıyla, dev bir yorumcu olduğunu defalarca ispatlamıştır sevgili Nükhet Duru, üstelik ses tekniğini günden güne geliştirerek o eşsiz ses ve yorumundan zerre kaybetmeden, üstüne katarak. Aynı zamanda seçtiği yapıtlarda dinleyicisinin alışkın olduğu kaliteden asla ödün vermeden.


Nükhet Duru'yu neden mi çok seviyorum? O içimdeki şarkı söyleyen Tanrısal ses çünkü. Bir bebek saflığında, duruluğunda ve sıcaklığında. Sadece bu kadar mı? Ben defalarca birebir tanık oldum; Yüreğindeki insan sevgisiyle kimsecikleri kırmayan, şefkat dolu kalbiyle gerçek bir İstanbul hanımefendisi aynı zamanda. Bir konser sonrasında onu kulisinde ziyaret edin; İki eli kanda da olsa güler yüzüyle, samimi ve sevgi dolu sözleriyle karşılayacaktır sizi Nükhet Duru. Dostluğunu, paylaşımcılığını, insan sevgisini kocaman bir öpücükle yanağınıza konduracak, sımsıcak elleri arasına aldığı ellerinizi okşarken, rüyalar kadar derin gözleriyle mutluluk ve yaşama sevinci üfleyecektir yüreğinize gizlice. Hem de bir anne şefkatiyle.

Bu yüzden ona iletmek istediğim tek bir şey var;

BİZİ BİZİMLE BIRAKMA NE OLUR, HİÇBİR YERE GİTME LÜTFEN!

Deniz Bulutöte